در روایات متعددی از ائمه معصومین بر دوری و پرهیز از تنبلی و تن‌پروری سفارش شده است و این صفت را شایسته یک انسان مومن ندانسته‌اند.
 
در احادیث و روایات اسلامی بر پرهیز از دو خصلت "بی‏‌حوصلگی و تنبلی" توصیه شده زیرا اگر کم‏ حوصله باشی بر حق شکیبایی نکنی و اگر سست و تنبل باشی حقّی را ادا نکنی.
 
پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد(ص) در تشریح نشانه‌های شخص تنبل می‌فرمایند: نشانه‌های شخص تنبل چهار چیز است: ۱- به قدری از خود سستی نشان می‌دهد که کارش به کوتاهی در کارها می‌کشد. 2- آنچنان در کارها کوتاهی می‌کند که کارها را ضایع می‌نماید. ۳ - ضایع نمودن کارها، او را به گناه می‌کشد. ۴ از انجام وظیفه، دلتنگ می‌گردد1".
 
امام علی(ع) نیز به تأخیر افکندن کار را از نشانه‌های تنبلی می‌دانند2".
 
ایشان همچنین درباره این‌که با چه سلاحی باید به مبارزه تنبلی برویم؟ می‌فرمایند: " با عزم و اراده، به مبارزه سستی بروید3".
 
امام علی(ع) همچنین فرمودند: " مؤمن به آنچه ماندنی است راغب است و از آنچه رفتنی است رویگردان ... از تنبلی به دور است و پیوسته سرزنده و کوشاست4".
 
منابع روایات: